Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Editorial 3ου φύλλου

Που πάει ο παλιός ο χρόνος;
Λίγες μέρες μείνανε για να ανοίξει το χρονοντούλαπο και να κλείσει μέσα στη λήθη, έναν ακόμα χρόνο που βαραίνει τις πλάτες μας. Η γιορτινή ατμόσφαιρα θα ελαφρύνει για λίγο τη διάθεσή και ίσως κάποιοι βρούνε ξεχασμένη, λίγη ελπίδα για να βάλουν στα γιορτινά τους ποτήρια, να τα τσουγκρίσουν και να ξαναβουτήξουν στα ίδια και τα ίδια.
Κάθε χρόνος που περνά, κάνει πιο ξεκάθαρο το τι επιφυλάσσει για τον καθένα η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων, οι τραγικοί θάνατοι ανθρώπων που προσπαθούν με κάθε μέσο να ζεσταθούν και πνίγονται δίπλα στα μαγκάλια, οι δολοφονημένοι ανήμποροι ηλικιωμένοι για μια χούφτα χρυσαφικά, γίνονται εικόνες καθημερινές που περνάνε στα ψιλά γράμματα των εντεταλμένων μέσων μαζικής αποβλάκωσης.
Για εμάς η θολούρα της μέθης και η βουτιά στη λήθη, έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί, ως μέσο κατασπατάλησης της ίδιας μας της ζωής. Η απόφασή μας είναι να αγωνιστούμε για την Ισότητα και την Ελευθερία, έτσι ώστε οι πολιτικές αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές μας να λαμβάνονται από τη κοινωνία και μόνο, μέσα από συνθήκες γενικευμένης κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης. Είναι πολλά αυτά που δεν μας επιτρέπουν να ξεχάσουμε και για αυτά θέλουμε να μιλήσουμε:
Το χρωστάμε στα παιδιά, στους συντρόφους, στους εαυτούς μας.
Το χρωστάμε στο κράτος που με την χρήση της κρατικής και παρακρατικής βίας και την καταστολή των κοινωνικών κινημάτων, με την αρχή του "διαίρει και βασίλευε", μέσω της επανεμφάνισης της «θεωρίας των δύο άκρων», με την ποινικοποίηση της ελευθερίας του λόγου και έκφρασης, έχει δημιουργήσει ένα ολοκληρωτικό και βίαιο πολιτικό σύστημα.
Το χρωστάμε στους ανθρώπους που φεύγουν από το μέρος όπου γεννήθηκαν, για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή που κάποιοι τους έταξαν, και καταλήγουν νεκροί, φυλακισμένοι, δαρμένοι και εξευτελισμένοι, ως αναλώσιμα πιόνια στην σκακιέρα του αδηφάγου καπιταλιστικού κτήνους.
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που ψάχνουν να βρουν απαντήσεις για τα αίτια της κρίσης, που τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια τους. Και αναζητούν τη λύση, πάλι μέσα στο ίδιο σύστημα που για άλλη μια φορά υπόσχεται να τους βγάλει από την κρίση που το ίδιο δημιούργησε.
Το χρωστάμε στους συνδικαλιστές που ξεπουλάνε και εξαργυρώνουν τα κερδισμένα με αίμα, μέσα από ταξικούς εργατικούς αγώνες, εργασιακά δικαιώματα, για μια θέση βολέματος στο υπάρχον πολιτικό ή επιχειρηματικό κατεστημένο.
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που δείχνουν ότι οι δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αυτοδιεύθυνσης, όχι μόνο είναι εφικτές αλλά και υπαρκτές.
Το χρωστάμε στα ΑΜΕΑ που αντιμετωπίζουν το στίγμα, λόγω μόνιμων ή προσωρινών βλαβών, ανικανότητας, αδυναμίας, αναπηρίας ή συνδυασμό των παραπάνω, που προέρχονται από φυσική, ψυχική ή νοητική ανεπάρκεια
Το χρωστάμε σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν από τα βάθη της ιστορίας και αγωνίζονται μέχρι σήμερα, για την κοινωνική απελευθέρωση μέσα από όρους Ισότητας και Ελευθερίας και στον δρόμο τους συνάντησαν και συναντούν τον θάνατο, την βίαιη καταστολή, την διαπόμπευση και την φυλάκιση.
…Τα λέμε στον δρόμο.



Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ-ΤΕΥΧΟΣ 2ο - Editorial

ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ-ΤΕΥΧΟΣ 2ο
Editorial

Αντί γιά μετάσταση, στη μεριά μας έχουμε μετάλλαξη...

Πρόκειται γιά την είσοδο σ’ένα σκοτεινό λαβύρινθο. Πολυδαίδαλο μ’ επικίνδυνες προεξοχές βράχων, με απότομες γωνίες, με γκρεμούς, δηλητηριώδη φίδια και σκοτάδι. Τόσο επικίνδυνο που δε γνωρίζω αν θα βγούμε ποτέ από κεί. Κι αν βγούμε δε γνωρίζω  αν θάμαστε πιά οι ίδιοι.
Δε ξέρω άλλη περίοδο μέσα στη σύγχρονη ιστορία που ο δυτικός κόσμος οπισθοχωρεί. Ακόμη και ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, φάνηκε σαν αιφνίδιο διάλλειμμα αξιακής στασιμότητας μιάς ιστορίας που δε γυρίζει πίσω, μιάς ιστορίας προόδου και βελτιώσης των συνθηκών της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όχι πως δε ξέραμε ότι το κράτος πρόνοιας, δεν ήταν παρά η μάσκα που έκρυβε το κτήνος των επικυρίαρχων. Όμως η αποκάλυψή του, γίνεται τόσο απροκάλυπτα.
Η εγκύκλιος ενός υπουργού, γιά την εκπαραθύρωση των εκπαιδευτικών με 67% αναπηρία, που επισημοποιεί τη θεμελίωση ενός σύγχρονου καιάδα.
Η απόφαση άλλου υπουργού να ξεμπροστιάζονται συνάνθρωποι, -οι οροθετικές, που μιά υποκριτική κοινωνία εθνικών χρηστών ηθών, εκκολάπτει κι οδηγεί στη πορνεία -εμπορικό μέσο για την υλοποίηση του συμβολαίου τους με το θάνατο.
Οι δηλώσεις του βουλευτή ενάντια στο δικαίωμα των ανθρώπων να ζούν με ευημερία θεωρείται η καταστροφή της ελλάδας.
Ποινικοποιείται η ευημερία των ανθρώπων, ποινικοποιείται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, ποινικοποιείται η ασθένεια και η αναπηρία. Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις απαγορεύονται οι εκδηλώσεις στο δημόσιο χώρο, και κλείνει η δημόσια τηλεόραση, -το δικό τους όργανο προπαγάνδας, ως « άντρο κακοδιοίκησης». Τα ιδιωτικά κανάλια προάγουν καλύτερα τα ήθη..
Γι αυτό και στις κοινωνικές ειδήσεις, τα media απαυγάζουν τις δικές τους αξίες:
Είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια, που εδώ στην ελλάδα του 2013 μαθαίνουμε πρωτοσέλιδα, ότι η γύμνια είναι αδίκημα, και το ανθρώπινο σώμα είναι ντροπή.
Είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε από επιστήμονα –πολιτικό ότι υπάρχουν δύο αλήθειες γιά το χορό του Ζαλόγγου: άλλη είναι η ιστορική επιστημονική, κι άλλη είναι η πολιτική. Αλήθεια με πόσα επιστημονικο- πολιτικά παραμύθια...που μας μεγάλωσαν;
Είναι η πρώτη φορά που  ένα τραγούδι, αντιμετωπίζεται με μίσος και φόβο. Είναι η πρώτη φορά;
Μάλλον όχι. Μάλλον πέσανε πολλά μαζί και μας είναι δυσκολοχώνευτα. Εμείς θα προτιμήσουμε το δρόμο της αντίστασης  Της δασκάλας με το τραγούδι για τον Κεμάλ που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Θα προτιμήσουμε το δύσκολο δρόμο, όπως η οικογένεια των δολφονημένων από το μαχαίρι ενός ασυνείδητου φτωχοδιάβολου, που με μιάν επιστολή τους ανέκοψαν, τη ρατσιστική μπόχα πριν αναδυθεί.
Νιώθουμε ότι πλησιάζει η ώρα που θα πούμε: ΩΣ ΕΔΩ! Πάμε γι αντεπίθεση! Πάμε για κοινωνική αντεπίθεση! Να τα πάρουμε όλα πίσω, αφού όλα μας ανήκουν.
Με αφορμή την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, η τουρκία μεταλαμπαδεύει ένα φως. Μια κρυφή ελπίδα, μοιάζει ν΄αναγεννάται, αλλά μάλλον είναι φρούδα. Μιά ελπίδα μετάστασης της φωτιάς προς τη μεριά μας. Φοβάμαι όμως πως αντί γιά μετάσταση, στη μεριά μας έχουμε μετάλλαξη. Σαν να οδεύουμε προς απανθρωποίηση. Μας θέλουνε υπάνθρωπους. Χωρίς κρίση, χωρίς αξίες, χωρίς ανθρωπιά, χωρίς ελευθερία, χωρίς συναίσθημα. Πραγματικός βομβαρδισμός. Η «λανθάνουσα γλώσσα» του περιφερειάρχη καταδεικνύει ένα πνεύμα που υποπίπτει ασυνείδητα. Ίσως να μην είναι ούτε κακός άνθρωπος, ούτε αμόρφωτος. Το αντίθετο μάλιστα, καλών προθέσεων άνθρωπος είναι (αν κι εξουσιολάγνος). Ίσως απλώς να μίλησε ασυνείδητα. Εδώ μοιάζει η μετάλλαξη να έχει εκκινήσει...και μάλιστα σε δημόσιο λόγο.
Εμείς θα κρατήσουμε τη δάδα αναμμένη όσο αντέξει μέσα στο λαβύρινθο που μοιάζει να μπαίνουμε. Θ’ αναζητούμε χώρους κι ανθρώπους ελεύθερους.Φάρος μας οι αξίες μας, φάρος μας η κρίση μας, φάρος μας οι ελπίδες μας και τα οράματά μας από ένα κόσμο παλιό, μα τόσο ερχόμενο από το μέλλον κι εντελώς καινούργιο κι αχρησιμοποίητο. Αυτό το κόσμο θα διασώσουμε, κρυφά από τους άλλους, τους μεταλλαγμένους. Εάν είσαι από εμάς έλα.
Δε φοβόμαστε τίποτα.
Έχουμε Αζυμούθιο.

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

ΑΖΙΜΟΥΘΙΟ


Πρόκειται γιά μιά απόπειρα. Μιά απόπειρα που προέρχεται από μιά πολύ βαθιά και δημιουργική ανάγκη. Να φτιάξουμε ένα δικό μας κόσμο. Ένα δικό μας κόσμο, που θα προέλθει με τη συνάντηση από τους άγνωστους όμοιούς μας, από την εγκάρδια υποδοχή των καινούργιων φίλων, από την αποδοχή των διαφορετικών που σέβονται τον συνάνθρωπο. Από τον εναγκαλισμό των εχθρών, που απαλλάχθηκαν ηρωικά ανατρέποντας με αυταπάρνηση τον αυταρχικό, συμβατικό αλλοτριωμένο είναι.
Να επανοηματοδοτήσουμε αυτό που εμείς θεωρούμε κοινωνία, και να την επαναδομήσουμε τελικά και οριστικά στη πράξη, χωρίς δυνάστες, εκμεταλλευτές βδέλελς και παράσιτα.
Το αχανές της χωροθεσίας της πόλης, το μεγάλο του αριθμού των κατοίκων, ο χωροταξικός χαρακτήρας υπνωτηρίου εργαζομένων, οι συνθήκες διαβίωσης κι εργασίας, οι επιβιωτικές ανάγκες, και πολλά άλλα, μας απομακρύνουν. Διαλύουν την επικοινωνία, και πολύ περισσότερο αποτρέπουν κοινότητες, και «κοινότητες» πραγμάτων.
Η συνάντησή μας έπρεπε να βρεί ένα καταλύτη. Αυτό είναι το Αζιμούθιο. Ένας πρώτος «κοινός τόπος». Η ντουντούκα που σε καλεί από το δρόμο. Ο πόλος συσπέιρωσης. Το σημείο συνάντησης των ομοιδεατών σου. Η ανακάλυψη μιάς ήρεμης κοινότητας. Η ειρήνη του ομαλού, και η γαλήνη της φυσικότητας. Εκεί που ξαναβρίσκουμε την ανθρωπιά.
 Έχουμε ξεκαθαρίσει στο μυαλό μας τι θέλουμε. Χαράζουμε αζιμούθιο, και πρώτη μας στάση είναι αυτό το ίδιο. Το Αζιμούθιο.
Το Αζιμούθιο θα μας φέρει κοντά. Όταν συναντηθούμε, τα πάντα είναι εφικτά. Μέχρι τότε θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Και το Αζιμούθιο θα φροντίζει γι αυτό.


(Αζιμούθιο: ενν. προέρχεται από το αραβικό as summut που σημαίνει κατεύθυνση).

                                                Συνέλευση Αμαρουσίου-Συντακτική ομάδα

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Καταλήψεις και 2-3 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε


Επειδή πολύς ντόρος έχει γίνει το τελευταίο καιρό σχετικά με τις καταλήψεις, θεωρούμε χρέος μας, με το υστέρημά μας να τυπώσουμε λίγες προκυρήξεις, ώστε να ξεκαθαρισουμε ορισμένα πράγματα σχετικά με τις καταλήψεις, αφού η παραπληροφόρηση και οι συκοφαντίες από τα κανάλια καλά κρατούν.
Τα κτίρια 1
Πρόκειται γιά χώρους –συνήθως παλαιά νεοκλασσικά κτίρια, που όντας εγκαταλελειμένοι γιά  πολλά χρόνια από τους ιδιο. κτήτες τους, ρήμαζαν, μέχρι να γίνουνε ερείπια και να μετατραπούν σε υπαίθρια parking, όπως τόσοι και τόσοι χώροι στο κέντρο της Αθήνας. Η villa Αμαλίας ήταν ιδιοκτησία του καταργημένου σήμερα Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων, ο οποίος το είχε εγκαταλείψει γιά δεκαετίες και ρήμαζε, λόγω έλλειψης προδιαγραφών λειτουργίας σχολικού κτιρίου Η κατάληψη Σκαραμαγκά επίσης εγκαταλελειμένο κτίριο από το 1999 10 τουλάχιστον χρόνια- ιδιοκτησίας ΝΑΤ.
Στη Θεσσαλονίκη η κατάληψη Δέλτα –επίσης. Η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη ήταν εγκαταλελειμένο κτίριο γιά 30χρόνια.
Το ίδιο και η κατάληψη της έπαυλης Κουβέλου.
Παρόμοιες ιστορίες κρύβουν όλα τα κατειλημμένα  κτίρια.

Συμπέρασμα: οι καταληψίες καταλαμβάνουν κτίρια άδεια εγκαταλελειμένα και μισοερειπωμένα, συνεπώς δε «διαταράσσουν την οικιακή ειρήνη» κανενός, σεβόμενοι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου γιά στέγαση. Μάλιστα το κίνημα των καταλήψεων προτάσει αυτό το δικαίωμα σαν επείγουσα ανάγκη, σε μιά εποχή που οι άστεγοι αυξάνουν και τα σπίτια αδειάζουν, λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου, ή της δόσης του δανείου.  

Τα κτίρια 2
Από τις φωτογραφίες που διέρευσαν στο τύπο, τα κτίρια αυτά φαίνεται να έχουν επισκευασθεί, και να φιλοξενούν χώρους στέγασης δραστηριοτήτων, που κάθε άλλο παρά εστίες ανομίας θυμίζουν –εκτός κι αν εστία ανομίας είναι το συναυλιάδικο , το ξυλουργείο, το τυπογραφείο, ή η πίστα αναρρίχησης. Τι πιό φυσιολογικό άλλωστε από το να αγαπάς και να φροντίζεις το χώρο που ζείς και δραστηριοποιείσαι.

Ποιοί είναι οι καταληψίες?
Πρόκειται κυρίως γιά νεολαίους που έλκουν τη πολιτική τους τοποθέτηση από την αναρχική – αντιεξουσιαστική κοσμοθεωρία. Δηλαδή πιστεύουν σε μιά κοινωνία όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς εξουσία από τα κάτω, μεσα από συνελεύσεις κι έπειτα από συνδιαμόρφωση και σύνθεση των ίσων και ελεύθερων ατόμων. Πιστεύουν ότι το κράτος και η εξουσία του, είναι πηγή καταπίεσης της κοινωνίας προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των προνομιούχων και των κυρίαρχων γενικότερα.
Οι αναρχικοί πιστεύουν επίσης στην ισότητα των ανθρώπων και στη κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής. Η ισότητα έρχεται με τη κατάργηση της ιεραρχίας, και της ιδιοκτησίας, που είναι προϋπόθεση του πλούτου και της ανισότητας που προκαλεί. Τέλος, είναι υπέρ της ιδιοχρησίας –δηλ. νά έχεις δικό σου αυτό που χρειάζεσαι και χρησιμοποιείς, αλλά κατά της ιδιοκτησίας της γης, η οποία θα πρέπει να ανήκει στη κονότητα κι ευρύτερα στη κοινωνία.

Συμπέρασμα: Οι καταληψίες λοιπόν, ως αναρχικοί, ανήκουν στο μοναδικό πολιτικό χώρο στη σημερινή πολιτική  ελληνική πραγματικότητα, που στην ουσία κάνοντας καταλήψεις, υλοποιούν με συνέπεια τις πολιτικές τους αρχές, σε αντίθεση βέβαια με τους εξουσιαστές, κομματικούς ή μη, μέσα ή έξω από τη βουλή... 

Εστίες ανομίας
Άραγε τι είναι νόμιμο και τι παράνομο. Αυτό που σήμερα θεωρείται νόμιμο και ιερό, γιά τους αναρχικούς είναι παράνομο. Η ιδιοκτησία, που από το σύνταγμα και τους νόμους θεωρείται ιερό έννομο δικαίωμα και προστατεύεται με τη βία του κράτους, γιά τους αναρχικούς θεωρείται κλοπή της κοινής περιουσίας του ενός, από το κοινωνικό σύνολο.
Εν πάσει περιπτώσει, στην αρχή οι καταλήψεις κατηγορήθηκαν για διακίνηση ναρκωτικών. Μετά την εισβολή κατηγορήθηκαν γιά παρασκευαστήριο βομβών. Τελικά όλοι οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι από εχθρικούς δικαστές με περιοριστικούς όρους, χωρίς να προκύψει τίποτα από όλα αυτά που τους κατηγορούσαν τα κανάλια. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε, να φτιάχνουν βόμβες σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους...-θα ήταν τόσο ηλίθιο και αφελές εκ μέρους τους, να εκτίθενται στο κίνδυνο να συλληφθούν.

Οι αναρχικοί είναι εχθροί του κράτους και καλά κάνουν. Γιατί η ιστορία αποδεικνύει τελικά, ότι εστίες ανομίας δεν είναι η βίλα Αμαλίας, αλλά οι βίλες των μεγαλοαστών στα προάστεια. Εκεί,  όπου εξυφαίνονται τα σχέδια του κατά συρροή βιασμού, της τρομοκράτησης και λεηλασίας της κοινωνίας, σε συνεργασία με τους πολιτικούς, και τσιράκια τους, τους δημοσιογράφους και τους φασίστες.

 
Εστίες ανομίας 2
Είναι οι καταλήψεις εστίες ανομίας? Γι αυτούς είναι.
Ναι γιατί οι κυρίαρχες ελίτ (πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες, τραπεζίτες, μεγαλοδημοσιογράφοι, δικαστικοί, στρατιωτικοί, και γενικότερα όσοι έχουν πλούτο κι εξουσία), θεωρούν παράνομο οτιδήποτε αντιβαίνει τα δικά τους συμφέροντα, πόσο μάλλον αυτούς που πιστεύουν στην απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά του κράτους και των κερδοσκόπων.

Μα γιατί τώρα –μετά από 23 χρόνια καταλήψεων- και γιατί τους αναρχικούς? 
·          Δεν έχει πολιτικό κόστος.
·          Οι αναρχικοί δεν έχουν τα επικοινωνιακά μέσα –δεν έχουν κανάλια, εφημερίδες, περιοδικά κ.ά., να αντιπαρατεθούν, γιατί δε χρηματοδοτούνται από πουθενά. Με το υστέρημά τους, τυπώνουν καμμιά αφίσα, μερικές προκυρήξεις, και στη καλύτερη στήνουν ερασιτεχνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, σαν κι αυτόν που βρήκαν στην ΑΣΟΕΕ, και φρόντισαν να «σφραγίσουν». Είναι λοιπόν "επικοινωνικά ευάλωτοι". Άρα η πλύση εγκεφάλου των τηλεθεατών εγγυημένη.
·          Οι αναρχικοί αποτελούν το φυτίλι μιάς επερχόμενης κοινωνικής έκρηξης, που όσο η ζωή μας δυσκολεύει και οδηγούμαστε στη σκλαβιά, θα γίνεται όλο και πιό πιθανή. Όσο πιό γρήγορα εξουδετερωθούν τόσο καλύτερα.
·          Οι αναρχικοί είναι ισχυρό εμπόδιο γιά τους ακροδεξιούς που εξυπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα.
·          Έρχονται και άλλες περικοπές δικαιωμάτων και καταβαράθρωση της ποιότητας της ζωής. Οι εστίες αυτοργάνωσης –όπως αυτές των καταλήψεων, είναι επικίνδυνες και μεταδοτικές...
·          Σήμερα, που οι παραδοσιακά κυρίαρχες οικογένειες και τα τσιράκια τους, θα πρέπει να διαχειρισθούν τη δίνη μιάς κρίσης που δεν ελέγχουν, θα πρέπει οποιαδήποτε εστία κοινωνικής αντίστασης να ισοπεδωθεί και να ελεγχθεί. Πόσο μάλλον όταν αυτή η εστία, είναι το πιό ζωντανό κι εξεγερμένο κοινωνικό κομμάτι, που αποτελεί το πρώτο σοβαρό ανάχωμα, στη προσπάθειά τους διαγκωνιζόμενοι, να λάβουν θέσεις κυρίαρχων στο νέο μοίρασμα της τράπουλας, που κάνουν οι τροϊκανοί.

Συμπερασμα: Πρόκειται γιά ένα ζόφο μεγαλοαστών, αλητήριων παρασίτων, που ξεζουμίζουν την ελληνική κοινωνία επί 10ετίες, και απ’ ότι φαίνεται τους σιχαίνονται ακόμη και οι ευρωπαίοι «ανάδελφοί τους», που θέλουν να τους βγάλουν από τη μέση, γιά να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Δυό γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα...

Και τώρα εμείς τι κάνουμε?
Αυτό που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ή θα μας ισοπεδώσουν ή θα τους νικήσουμε. Εάν δε θέλουμε οι ζωές μας, και αυτές των παιδιών μας να μοιάζουν με τη ζωή των δουλοπάροικων του μεσαίωνα, θα πρέπει να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Απαιτείται να αντισταθούμε. Να οργανωθούμε ισότιμα σε συνελέυσεις. Να δημιουργήσουμε τις συλλογικότητές μας. Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας. Να στήσουμε από σήμερα -και σιγά σιγά, τη κοινωνία του αύριο, χωρίς τα καθάρματα που μας εξουσιάζουν σήμερα.
Παντού ξεκινάνε μικρές τέτοιες συλλογικότητες, που θα γίνουν τα κύτταρα της κοινωνίας του αύριο. Και όχι μόνο στην ελλάδα, αλλά και σε όλο το κόσμο. Ψάξε το.
Να φέρουμε τη ζωή πίσω. Να aντισταθούμε. Να εξεγερθούμε. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ & ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
                                     ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ     
ansinamar.blogspot.com   sinelefsimarousi.blogspot.com